— beeld —
— uitnodiging —
— persbericht —
— advertentie —
— zaaltekst —
— tekst —
de Flaneur:
Curtain Raiser
Curator: Krist Gruijthuijsen
Kunstenaar: François Ozon
In het midden van de negentiende eeuw vertegenwoordigde de Flaneur een onderzoekende positie binnen het stedelijke leven van Parijs. De flaneur impliceerde een nieuwe verhouding tot de dynamiek, de uniformiteit en anonimiteit van het moderne stadsleven. Charles Baudelaire onderzocht het flaneren en karakteriseerde de flaneur als een afstandelijke en observerende figuur, eigen aan de stedelijke cultuur, die zich tegelijkertijd overgeeft aan de ervaring van het stedelijke leven en aan de reflectie daarop.
Onder de titel Curtain Raiser staat deze dubbele verhouding centraal, alleen ditmaal met behulp van het werk van de Franse regisseur François Ozon. Deze filmmaker is geïntrigeerd door de verschillende manieren waarop zich een breuk in iemands persoonlijk leven voordoet, een alternatieve levenswijze ontstaat en een moment van transformatie (van de hoofdfiguren) mogelijk wordt. Bij Ozon komt deze transformatie voort uit een obsessief verlangen, die veelal leidt tot een hernieuwd idee van een eigen identiteit. Dit proces wordt door Ozon vertaald in scenario’s die zich meestal afspelen binnen één woning, waarbij een afstandelijk, statisch camerawerk en een symmetrische beeldcompositie specifiek voor zijn beeldtaal zijn. Deze kunstmatige enscenering leidt tot intrigerende en banale situaties, met personages die flirten met een veranderende, seksuele identiteit, waardoor de bestaande, onderlinge machtsverhoudingen verschuiven.
Curtain Raiser focust op de korte films van Ozon uit het begin van zijn loopbaan, die van hoge artistieke waarde zijn en zowel als cinema en als beeldende kunst kunnen worden opgevat. De tentoonstelling toont deze oorspronkelijk cinematografische werken nu binnen een kunstinstelling en in combinatie met À l'Extérieur - Rites de Passage. Deze contextuele veranderingen bieden de mogelijkheid de films van Ozon op verschillende manieren te herinterpreteren. Films als Victor (1993), waarin een adellijke jonge man besluit na een mislukte zelfmoordpoging zijn ouders te vermoorden en deze vervolgens naar zijn eigen ideaal te portretteren, of La Petite Mort (1995), waarin de frustratie van vaderlijke verwaarlozing tot een climax leid aan diens sterfbed, zullen in de bovenzaal in dialoog met elkaar worden gebracht. Terwijl de luchtige absurde sketches van Scènes de Lit (1998) over de seksuele etiquette in bed zullen echoën in de trappengang. In 2006 besloot Ozon in eigen beheer nogmaals een korte film te produceren. Un Lever de Rideau is een verfilming van Montherlant’s toneelstuk Un Incompris, waarbij een jonge man besluit op zeer harde maar theatrale wijze de relatie met zijn vriendin te beëindigen.
Naast dat “A Curtain Raiser” de Engelse vertaling is voor een korte interpretatie of toneelstuk dat plaats vindt vlak voor een evenement, accentueert de titel tevens het symbolische en conceptuele framewerk van de tentoonstelling.
